Dit najaar zullen de dagen extra kort zijn, de stilte overheersend en mijn thuis ergens waar ik het (nog) niet ken.
Heel binnenkort reis ik voor tweeënzestig dagen naar het hoge Noorden.
Alleen.
De constante connectie met alles wat ik ken, wordt ingeruild voor een internetloze hut met enkel basisvoorzieningen. Mijn buren worden de bomen, de vogels, de vissen en de wind. De straat langs mijn huis wordt een pad en in mijn tuin ligt een meer. Terwijl ik nu slechts twintig meter hoef te stappen om inkopen te doen zal ik minstens een half uur moeten fietsen naar het dichtstbijzijnde dorpje.